„We wrześniu 2018 r. na terenie klasztoru oo. Dominikanów przy ul. Freta 10 w Warszawie przeprowadzone zostały badania archeologiczne, których celem było ustalenie ewentualnych miejsc pochówków ofiar zbrodni niemieckich z okresu Powstania Warszawskiego. Wykopaliska przeprowadził zespół archeologów z Biura Poszukiwań i Identyfikacji Instytutu Pamięci Narodowej.
Przy pracach ekshumacyjnych, natrafiono na kamienną figurę mężczyzny oraz dwójki dzieci. W trakcie prac badawczych odkryto dwie jamy, w wypełniskach których znajdowały się fragmenty grubościennych naczyń glinianych. Wstępnie czas ich powstania określa się na epokę brązu. (3000 – 1200 pne!)
Badania pozwoliły także na odkrycie dwóch obiektów, które – z uwagi na lokalizację w pobliżu figury Najświętszej Marii Panny oraz relacje świadków – zostały zinterpretowane przez archeologów jako jamy grobowe. Nie zarejestrowano w ich wypełniskach materiału kostnego, co może wskazywać, iż po wojnie jamy te zostały ekshumowane. W tym samym wykopie odnaleziono prostokątną jamę o wymiarach 1,97 x 0.53 m. badacze ustalili, że w latach 60ych lub 70ych ubiegłego wieku została ona częściowo zniszczona w wyniku budowy betonowych zbiorników na wapno. W trakcie eksploracji tego obiektu natrafiono na starannie poukładane kości ludzkie (pogrupowane na kości długie, czaszki oraz pozostałe). Analiza antropologiczna wykazała, że były to szczątki przynajmniej 44 osób, w tym kobiet i dzieci. Cześć materiału kostnego wskazywała, że zostały tam pochowane również osoby starsze. Według kierownika badań, Jana Jagiełły, zarówno sposób ułożenia kości jak i kontekst ich zalegania świadczy o tym, że nie należą one do osób, które zginęły w czasie Powstania Warszawskiego, ale najprawdopodobniej są to szczątki pochodzące z wcześniejszych pochówków przyklasztornych przeniesione do wspólnej mogiły.
W zachodniej części wykopu (od strony ogrodzenia graniczącego z placem zabaw) archeolodzy odsłonili relikty ceglanego budynku, który składał się z co najmniej dwóch pomieszczeń. We wnętrzu pomieszczeń zachowały się legary podłogowe. W kilku miejscach od poziomu podłogi wykonano sondaże o głębokości 25 cm. Natrafiono w nich na liczne fragmenty ozdobnych kafli piecowych, ołowiane plomby oraz monetę z pierwszej połowy XVIII wieku, co pozwala określić chronologię powstania budynku.
Fundamenty budynku zostały zadokumentowane, zabezpieczone i zasypane. Odkryte przez archeologów kości zostały poddane analizie antropologicznej in situ, czyli w miejscu ich zalegania, a następnie pochowane w krypcie pod klasztorem oo. Dominikanów.
Kościół i klasztor oo. Dominikanów przy ul. Freta 10 na warszawskim Nowym Mieście powstały w XVII wieku. Na przestrzeni XVII-XIX w. budowle przechodziły kolejne remonty i rozbudowy. W roku 1864 miała miejsce kasata zakonu. W 1871 roku klasztor stał się siedzibą sierocińca dla chłopców oraz szkoły i internatu dla jego absolwentów. W 1944 roku kościół został zamieniony na szpital dla powstańców. W tym samym roku wraz z klasztorem został on zbombardowany przez wojska niemieckie. W 1947 roku zakon Dominikanów wrócił do kościoła i klasztoru . Do 1959 roku trwała odbudowa założenia. Na podstawie decyzji z lipca 1965 roku klasztor został wpisany do rejestru zabytków.”
Edward Reszke urodził się w Warszawie 22 grudnia 1853 r. jako drugi syn Jana i Emilii. Muzyki początkowo uczyła go matka i prof. Ciaffei, który uczył również Jana i Józefinę.…
Wszystko wskazuje, że lobby rowerowe miało powiązania z Rosją carską. Na tropie bloger i autor Papierowej Warszawy. Nazwa „rower” w języku polskim została zapożyczona od marki rowerów „Rover” produkowanych w…
Od lat ratusz majaczy o tym, że Warszawa to europejska metropolia. Tę metropolitarność ma podkreślić nowy „Plac 5 Rogów” i nowe Centrum Warszawy. To wszystko mistyfikacja, bo otoczenie przypomina o…
![[HISTORIA] 137 lat temu, 6 kwietnia 1887 r. rozstrzygnięto konkurs na projekt kościoła św. Michała Archanioła i św. Floriana](https://portalwarszawski.com.pl/wp-content/uploads/2024/04/florian-440x300.png)
