„Nie ma ulic prezydenta Warszawy i mojego kraju Lecha Kaczyńskiego i działaczki społecznej Jolanty Brzeskiej”. No właśnie, Dlaczego?

„Dąbrowszczacy” w czasie wojny domowej w Hiszpanii (1936–1939) walczyli o budowę państwa stalinowskiego. Z ich szeregów wywodzili się aktywiści komunistyczni (m. in. Bolesław Mołojec, Eugeniusz Szyr, Karol Świerczewski) działający na szkodę polskiej niepodległości i demokracji. Żadne argumenty relatywizujące ich działalność (np. że nie wszyscy byli komunistami) nie zmienią faktu, że jako grupa służyli zbrodniczej ideologii komunistycznej. Za pozostawieniem tej haniebnej ulicy stali między innymi komunistyczni aktywiści z „Dla Pragi”.

Lata trzydzieste XX wieku. Hiszpania. Komuniści u władzy

„Rozstrzelać Serce Jezusa!

Lata trzydzieste XX wieku. Hiszpania. Komuniści u władzy. Zniszczono 22 tysiące kościołów, prawie połowę świątyń istniejących wówczas w Hiszpanii. Zamordowano (niepełne dane) : 13 biskupów, 4184 kapłanów i kleryków, 2365 zakonników, 283 siostry zakonne, tysiące świeckich.  Kult publiczny został zakazany na terenie całej Hiszpanii, uznano go za działalność niebezpieczną i prawnie ściganą.  W Hiszpanii zapanował „czerwony terror”(Terror Rojo en España).

Jan Paweł II beatyfikował w październiku 1992 r. 122 męczenników – ofiar zamordowanych z nienawiści do wiary w Hiszpanii w latach 1936-39. W październiku 2007 r. Papież Benedykt XVI beatyfikował 498 męczenników – ofiar prześladowań Kościoła w Hiszpanii w latach 1934-1939, W tym gronie znalazło się 2 biskupów, 24 księży, 462 zakonników i zakonnic, seminarzysta, diakon, subdiakon i 7 świeckich. Najmłodszy błogosławiony miał 16 lat, najstarszy 78.

Po stronie morderców księży byli komuniści z Polski (Karol Świerczewski „generał Walter”, batalion im. Dąbrowskiego). Na sztandarze batalionu mieli zapisane, że walczą za polską republikę sowiecką „C.C.C.C.P de Polonia.” „Dąbrowszczacy” byli później kadrą zbrodniczej bezpieki w Polsce Ludowej.

Nie udało się usunąć nazw ulic ich imienia w miastach rządzonych przez „opozycję totalną” – mamy w Warszawie nie tylko aleję komunistycznej Armii Ludowej, jest też ulica „Dąbrowszczaków”.

„Dąbrowszczacy” to pojęcie odnoszące się do komunistów i innych ochotników

członków XIII Brygady Międzynarodowej im. Jarosława Dąbrowskiego w czasie wojny domowej i sowieckiej interwencji w Hiszpanii w latach 1936–1939. Pojęcie to niekiedy rozszerzane jest także na innych uczestników wojny w Hiszpanii narodowości polskiej. Byli realizatorami polityki stalinowskiej na Półwyspie Iberyjskim. Ze względów propagandowych wykorzystali jako patrona Jarosława Dąbrowskiego, od lat nieżyjącego zasłużonego polskiego dowódcę, członka Komitetu Centralnego Narodowego, przekształconego w Rząd Narodowy w okresie Powstania Styczniowego, emigranta we Francji, który, po klęsce w wojnie z Prusami w roku 1871, stanął na czele wojsk tzw. Komuny Paryskiej i zginął na barykadach w Paryżu. (IPN).

Wciąż mnie zadziwia Warszawa, w której nie ma ulic prezydenta Warszawy i mojego kraju Lecha Kaczyńskiego i działaczki społecznej Jolanty Brzeskiej, a w kolejnych już wyborach kandydują Hanna Gronkiewicz-Waltz i Rafał Trzaskowski. Że też im nie wstyd. pic.twitter.com/XGZ05IfGYA

— Eryk Mistewicz 🇵🇱🇫🇷 (@ErykMistewicz) May 15, 2024

KOMENTARZ

Powtórzmy; „Dąbrowszczacy” byli później kadrą zbrodniczej bezpieki w Polsce Ludowej. Drugi raz: „Dąbrowszczacy” byli później kadrą zbrodniczej bezpieki w Polsce Ludowej., tej samej, która wydawała na śmierć żołnierzy Armii Krajowej działających w podziemiu antykomunistycznym, a którzy walczyli z czerwoną zarazą, która znów zalewa nasz ratusz. Ten sam ratusz w osobie Trzaskowskiego, Kaznowskiej, Machnowskiej – Góry,  Potapowicza, Beuth, Roguskiej, Grupińśkiej ma czelność bredzić coś o bohaterach z 1 sierpnia – to nie schizofrenia, to wykalkulowane skurwysyństwo. Bo powstańców już praktycznie nie ma, nie mogą bronić swojego dobrego imienia, zatem można im pluć w twarz – w majestacie ich własnego dobrego imienia.

Od początku swojej kadencji Ratusz, a dokładnie prezydent Rafał Trzaskowski, deklarował kilka razy – zawsze publicznie w mediach – że czas na ulicę Lecha Kaczyńskiego i, że lada dzień powstanie ona w Warszawie. Nie ma jej i nie ma będzie – jest za to rozporządzenie, które jawnie dyskryminuje chrześcijan, żydów i muzułmanów, którzy w tym mieście mieszkają od wieków. Na ulicę Pani Brzeskiej też nie ma co liczyć – jest wyrzutem sumienia amoralnego ratusza!

To wszystko razem jest po prostu upiorne,a my wszyscy jak jak na wojnie, z potomkami czerwonoarmistów!