33 lata temu – 14 października 1987 roku zmarła w Warszawie Elżbieta Barszczewska, aktorka, w okresie międzywojennym wystąpiła m.in. w filmach „Trędowata”, „Znachor”, „Profesor Wilczur”, „Dziewczęta z Nowolipek” i „Granica”; po wojnie związana była z warszawskim Teatrem Polskim.
Po raz ostatni pojawiła się na scenie w 1981 r. jako Sara Bernhardt w sztuce Johna Murrella „Wspomnienie”. Rolą tą pożegnała warszawską publiczność.
Barszczewska była wybitną aktorka teatralną i filmową. Maturę zdała w 1932 roku w warszawskim Gimnazjum im. Marii Konopnickiej. Zamierzała wstąpić do Szkoły Nauk Politycznych, ale ostatecznie zdecydowała się na na studia aktorskie. Warszawski PIST ukończyła w 1934 roku. W tym samym roku zadebiutowała na scenie Teatru Polskiego rolą Heleny w „Śnie nocy letniej” Szekspira w reżyserii Leona Schillera. Do roku 1939 występowała na scenach TKKT oraz gościnnie w Teatrze Narodowym. W czasie okupacji pracowała jako kelnerka w kawiarni i brała udział w konspiracyjnym życiu teatralnym. Po wojnie pracowała w Teatrze Polskim (1945-62), w Teatrze Narodowym (1962-65) i od 1965 do 1987 ponownie w Teatrze Polskim. Ostania premiera, która była udziałem aktorki to „Wspomnienie” wg Johna Murrela z rolą Sary Bernhardt. W Teatrze Telewizji wystąpiła w „Pieśni” Marie de France. Na dużym ekranie zadebiutowała jeszcze jako studentka; dzięki delikatnej urodzie, głosowi o ciekawej barwie i niewątpliwemu talentowi szybko zdobyła popularność i uznanie publiczności i krytyki i stała się gwiazdą. Za wybitne osiągnięcia aktorskie otrzymała kilka znaczących nagród: nagrodę Ministra Spraw Zagranicznych za role Ofelii (Festiwal Szekspirowski 1947), nagrodę Państwową II stopnia za działalność aktorską (1955), nagrodę m. st. Warszawy za całokształt pracy artystycznej w minionym 10-leciu (1955), nagrodę m. st. Warszawy za całokształt pracy artystycznej (1960), nagrodę im. Wł. Pietrzaka (1972), nagrodę „Homo Varsoniensis`76”- nagrodę tygodnika „Stolica” (1977), nagrodę ministra Kultury i sztuki I stopnia za wybitne osiągnięcia w dziedzinie aktorstwa (1977). Wśród odznaczeń, przyznanych aktorce, znalazły się m. in: Złoty Krzyż Zasługi (1946) Order Sztandaru Pracy (1949) Medal 10-lecia (1955) Order Sztandaru Pracy I Klasy (1959) Odznaka 1000-lecia (1966) Zasłużony Działacz Klutury (1968) Medal 40-lecia (1985) Aktorka była matką Juliusza Wyrzykowskiego, znanego głównie z roli króla Maciusia I z filmu pod tym samym tytułem. Zmarła 14 października 1985 roku; pochowana na warszawskich Powązkach.
W swoim pamiętniku notowała: „Marnie się czuję… Tak zabawnie serce mi bije. Może to jeszcze nie koniec”.
Zmarła 14 października 1987 r. w Domu Opieki Społecznej.
Andrzej Łapicki pożegnał ją słowami: „Była piękna. Dawała ludziom piękno. Żyła pięknie”.
webfilm, PW
To dobry moment aby o niej napisać bo już jutro, czyli 1️7 listopada, będziemy obchodzić kolejną rocznicę ważnego wydarzenia. Dokładnie 82 lata Armia Krajowa przeprowadziła szeroką akcję dywersyjną, w sporym…
Gmach Filharmonii Warszawskiej stanął w latach 1900-1901 w kwartale ulic Jasnej, Moniuszki i Sienkiewicza, na terenie ówczesnego centrum finansowego miasta. Koncert inauguracyjny Filharmonii, złożony z utworów kompozytorów polskich, odbył się…
To jeden z najważniejszych polskich poetów XX w., twórca cyklu poetyckiego „Pan Cogito”, autor esejów „Barbarzyńca w ogrodzie”, „Martwa natura z wędzidłem” i „Labirynt nad morzem”. Był wzorem, punktem odniesienia…
