Na temat miejsca jego urodzenia informacje są sprzeczne, niektóre źródła podają, że przyszedł na świat w Łodzi, inne zaś (m.in. „Słownik biograficzny teatru polskiego”) jako miejsce jego narodzin podają Genewę. Źródłem tych rozbieżności jest prawdopodobnie mieszane pochodzenie Eugeniusza Bodo, który właściwie nazywał się Eugene Bogdan Junod. Jego ojciec, Teodor Junod, prowadzący w Łodzi imprezy rozrywkowe – w tym pierwsze w tym mieście kino Urania – był z pochodzenia Szwajcarem wyznania ewangelicko-reformowanego. Matka zaś, Dorota z Dylewskich, wywodziła się z polskiej szlachty. Po ojcu odziedziczył Bodo francuskie nazwisko, szwajcarskie obywatelstwo.
Rys biograficzny
Początki jego kariery scenicznej to teatry łódzkie, prowadzone przez ojca. Tu jako pięciolatek popisywał się w tańcu kowbojskim z rewolwerem i batem. Rodzice przeznaczyli jednak synowi inną, bezpieczniejszą i bardziej stabilną drogę życiową. Marzyli, żeby został lekarzem. Ich oczekiwania nie doczekały się spełnienia. Osiemnastoletni Bogdan Eugeniusz uciekł z domu i zaangażował się do zespołu działającego w Poznaniu teatrzyku Apollo. Skrajna bieda nie pozwalała mu na stworzenie własnego repertuaru – był to czas, gdy artyści kupowali u autorów piosenki i estradowe teksty – toteż młodziutki aktor posiłkował się repertuarem już znanym, co jednak nie przeszkodziło mu w odniesieniu pierwszych sukcesów i w wyjeździe do Warszawy.
Tu swoją karierę rozpoczynał jako cyrkowiec w Cyrku Braci Staniewskich. Ośmiopiętrowy gmach, który znajdował się na rogu ul. Ordynackiej i Okólnik, należał do jednych z najnowocześniejszych tego typu scen na świecie. Był również, jak na owe czasy, jednym z największych budynków w Warszawie. Jego widownia mieściła 3 tysiące widzów. Natomiast arena obiektu zbudowana została ze specjalnej konstrukcji, którą można było wypełnić wodą.
Niestety w 1939 roku budynek doszczętnie zniszczono. Mimo planów odbudowy nigdy nie powstał. Dzisiaj w tym miejscu mieści się siedziba Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.
Sława
Sławę zdobył m.in. dzięki filmom „Czy Lucyna to dziewczyna?”, „Paweł i Gaweł”, „Piętro wyżej”, jako aktor i wykonawca piosenek „Ach, śpij kochanie”, „Umówiłem się z nią na dziewiątą”, „Już taki jestem zimny drań”.
Na wczesnym etapie artystycznej kariery Bodo występował w warszawskich kabaretach, m.in. w Qui Pro Quo i Morskim Oku, gdzie wśród wykonawców byli też np. Hanka Ordonówna, Mieczysław Fogg, Zula Pogorzelska, Adolf Dymsza. W filmie pod raz pierwszy pojawił się w 1925 r., jako Geniuś w „Rywalach” w reż. Henryka Szaro. Następnie grał m.in. w: „Uśmiechu losu” (1927, reż. Ryszard Ordyński), „Wietrze od morza” (1930, reż. Kazimierz Czyński), „Niebezpiecznym romansie” (1930, reż. Michał Waszyński), „Na Sybir” (1930, reż. H.Szaro).
W 1941 r. Bodo został aresztowany przez NKWD. Pod zarzutem szpiegostwa przetrzymywany był w moskiewskim więzieniu. Zmarł 7 października 1943 r. na terenie ZSRR. „Depresja, straszliwe warunki, w których go przetrzymywano, w ciągu dwóch lat doprowadziły aktora do kompletnego wyniszczenia. (…) Eugeniusz Bodo zmarł podczas transportowania go do jednego z łagrów, na etapie w Kotłasie” – czytamy na portalu Culture.pl. (PAP)
Portal Warszawski