W Warszawie 47 lat temu z inicjatywy Józefa Szajny powstało Centrum Sztuki STUDIO Teatr – Galeria

    „W roku 1945 w podziemiach kamienicy przy ulicy Marszałkowskiej 8 rozpoczęła działalność scena należąca do Miejskich Teatrów Dramatycznych. Funkcjonowała pod różnymi nazwami, między innymi jako Teatr Dzieci Warszawy i Teatr Młodej Warszawy. W roku 1955 pod nazwą Rozmaitości została przekazana jako scena filialna nowo utworzonemu Teatrowi Klasycznemu z siedzibą w północnym narożniku Pałacu Kultury i Nauki. Teatr Klasyczny prezentował regularny repertuar dramatyczny a także spektakle dla dzieci i młodzieży. Kierowali nim kolejno: Emil Chaberski (1955–1961), Jerzy Kaliszewski (1962–1964), Ireneusz Kanicki (1965–1971).

W roku 1971 stanowisko dyrektora Teatru Klasycznego objął scenograf, reżyser i malarz a także teoretyk teatru Józef Szajna. Współtwórca i wieloletni kierownik awangardowego Teatru Ludowego w Nowej Hucie, jeden z najbardziej wyrazistych stylistycznie artystów polskiego teatru, Szajna postanowił przekształcić instytucję w scenę studyjną, eksperymentalną, otwartą na poszukiwania formalne. Z początkiem roku 1972 scena przy ulicy Marszałkowskiej 8 zaczęła funkcjonować samodzielnie jako Teatr Rozmaitości. Tam przeniosła się część zespołu aktorskiego i tam dogrywano repertuar z poprzednich sezonów. Nowe programy powstawały we współpracy z Teatrem Satyryków STS. Scena w Pałacu Kultury i Nauki 1 lutego 1972 roku zmieniła nazwę na Teatr Studio.

Charakterystyczny styl Szajny, wypracowywany konsekwentnie od czasu współpracy z Jerzym Grotowskim przy inscenizacji Akropolis Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze Laboratorium 13 Rzędów w Opolu w roku 1962, sytuował jego autorski teatr na pograniczu sztuk plastycznych i performatywnych. W swoich autorskich przedstawieniach często ograniczał rolę słowa do niezbędnego minimum, w zamian zaś poszukiwał odmiennych środków ekspresji w dynamicznej interakcji między ciałem aktora a umieszczonymi w przestrzeni scenicznej obiektami. Dzięki temu od pierwszego sezonu udało mu się zbudować silną tożsamość Teatru Studio w wyraźnej opozycji do mieszczącego się po drugiej stronie placu Defilad Teatru Dramatycznego pod kierownictwem Gustawa Holoubka, który  kładł nacisk na repertuar literacki i psychologiczne aktorstwo. Zrealizowane tu przez Szajnę przedstawienia autorskie: kolejne wersje Repliki (1972, 1973), Witkacy (1972), Gulgutiera (1973), Dante (1974), Cervantes (1976), Majakowski (1978) oraz inscenizacje: Dobrodziej złodziei Karola Irzykowskiego (1975) i Śmierć na gruszy Witolda Wandurskiego (1978) były ważnymi wydarzeniami artystycznymi. Prezentowane podczas licznych zagranicznych tournées, między innymi w Niemczech, Holandii, Francji, Hiszpanii, Norwegii, Finlandii, Stanach Zjednoczonych i Meksyku, umacniały wysoką pozycję polskiej sztuki za granicą.”

za; https://www.teatrstudio.pl/pl/historia