14 kwietnia 1859 r., urodził się Ludwik Łazarz Zamenhof , twórca języka esperanto

Twórca esperanta urodził się w Białymstoku 15 grudnia 1859. Biegle władał językiem polskim, rosyjskim, niemieckim, francuskim, angielskim, łaciną i greką. W tym czasie miasto zamieszkiwały cztery grupy narodowościowe – Polacy, Rosjanie, Niemcy i Żydzi. Dochodziło do nieporozumień i konfliktów. Zamenhof idealistycznie wymyślił, że jeśli powstanie wspólny język to wszyscy ludzie będą „braćmi”.

Język wspólny dla wszystkich

26 lipca 1887 roku Ludwik Zamenhof wydał w Warszawie pierwszy podręcznik do nauki języka esperanto „Unua libro”. Twórca esperanto twierdził, że do nieporozumień między ludźmi dochodzi przez barierę językową. Dlatego wymyślił język wspólny dla wszystkich.

Unua Libro (esperanto Pierwsza Książka) – pierwszy podręcznik języka esperanto, określanego jeszcze mianem Lingvo internacia (język międzynarodowy), opublikowany w Warszawie 26 lipca 1887 roku przez Ludwika Zamenhofa, pod pseudonimem „Doktoro Esperanto” (stąd późniejsza nazwa języka). Książka została wydrukowana w drukarni Chaima Keltera, przy ulicy Nowolipie 11, w małym formacie – 20,5 x 15 cm – umożliwiającym łatwe rozesłanie jej pocztą na cały świat.

Na 40-stronicowy podręcznik składały się

• obszerna, 28-stronicowa przedmowa wyjaśniająca założenia autora, budowę języka i przykładowe teksty (tłumaczenie modlitwy Ojcze nasz, fragment Biblii, schemat listu, poezja własna i tłumaczenie utworu Heinego)
• 8 kartoników gotowych do podpisania i wysłania, będących obietnicą nauczenia się zaproponowanego przez Doktora Esperanto języka międzynarodowego, jeśli 10 milionów osób złoży tę samą obietnicę
• podręcznik kompletny składający się z alfabetu i 16 reguł gramatycznych
• na oddzielnej karcie wydrukowany słowniczek złożony z ok. 900 podstawowych rdzeni wyrazowych, z których można było utworzyć za pomocą przedrostków i przyrostków kilka tysięcy wyrazów.

Na początku książki autor zamieścił informację: Język międzynarodowy, jak każdy narodowy, jest własnością ogółu; autor zrzeka się na zawsze wszelkich praw osobistych do niego – nie chcąc być postrzeganym jako twórca, a jedynie jako inicjator języka międzynarodowego oraz uniknąć łączenia esperanto z jego osobą (co było jedną z przyczyn upadku języka Volapük).

Pierwsze wydanie w nakładzie 3 tys. egzemplarzy było w języku rosyjskim, ze względu na fakt, że Warszawa znajdowała się w tym okresie w zaborze rosyjskim. Do końca roku pojawiły się także wersje polska (2 tys. egz.), niemiecka i francuska (po 1 tys. egz.) oraz angielska – ta ostatnia została wstrzymana ze względu na błędy językowe, do chwili ponownego tłumaczenia wykonanego przez irlandzkiego filologa Richarda Henry’ego Geoghegana. W 1888 ukazała się także wersja hebrajska.

Autor prosił, aby na podany na ostatniej stronie adres (Wielmożny Dr. L. Zamenhof dla D-ra Esperanto w Warszawie) przysyłać wszelkie uwagi, propozycje zmian itp. Wielu niezdecydowanych prosiło Zamenhofa o opublikowanie większej liczby tekstów w nowym języku, dlatego w 1888 wydana została Dua Libro i Aldono al la Dua Libro [dodatek do Dua Libro].

za; http://www.2020.pisz.pl/c/Unua_Libro.cgi

Portal Warszawski