[NASZ TEMAT] Żądanie parkowania pojazdów na jezdni zamiast na drodze dla pieszych, jest bezpodstawne. Duża część ustawy Prd należy napisać od nowa

DO POSTOJU POJAZDÓW – WEDŁUG DEFINICJI ZAWARTYCH W USTAWIE JEST PRZEZNACZONA DROGA DLA PIESZYCH, A NIE JEZDNIA! – zaczyna swój wpis autor blogu Przemysław Przybysz, który zainspirowany żenującym oszustwem zorganizowanym przez niejakiego Nieradka, Miasto Jest Nasze, postanowił się przy okazji przypatrzeć przepisom.

DO POSTOJU POJAZDÓW – WEDŁUG DEFINICJI ZAWARTYCH W USTAWIE JEST PRZEZNACZONA DROGA DLA PIESZYCH, A NIE JEZDNIA!

Z obowiązujących przepisów Ustawy Prawo o ruchu drogowym (Prd) wynika, że POSTÓJ pojazdu na JEZDNI w miejscu innym niż wyznaczone znakami drogowymi – jest ZABRONIONY. Co więcej – również KAŻDE ZATRZYMANIE pojazdu NIEWYNIKAJĄCE z warunków lub przepisów ruchu drogowego – może odbywać się WYŁĄCZNIE na drodze dla pieszych.

Absurd…? Cóż, to nie ja pisałem tę ustawę…

Przepis art. 45 ust. 1 pkt 4 Prd jednoznacznie ZABRANIA „wykorzystywania drogi lub poszczególnych jej części w sposób NIEZGODNY Z PRZEZNACZENIEM, chyba że przepisy szczegółowe stanowią inaczej”. PRZEZNACZENIE poszczególnych części drogi zostało określone w definicjach ustawowych. Według art. 4 ust. 5 Udp, do którego kieruje art. 2 pkt 6 Prd, „jezdnia” oznacza „część drogi przeznaczoną do RUCHU pojazdów”. Natomiast według art. 2 pkt 4a Prd „droga dla pieszych” oznacza „drogę lub część drogi przeznaczoną” m. in. do „ZATRZYMANIA lub POSTOJU pojazdów”.

Wobec tego, aby na JEZDNI kierujący mógł realizować ZATRZYMANIE lub POSTÓJ pojazdu, wówczas musiałyby istnieć przepisy stanowiące, że w danej sytuacji jezdnia MOŻE BYĆ wykorzystywana do tego celu. „ZATRZYMANIE pojazdu” zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 29 Prd jako „unieruchomienie pojazdu NIEWYNIKAJĄCE z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające NIE DŁUŻEJ niż 1 minutę, oraz KAŻDE unieruchomienie pojazdu WYNIKAJĄCE z tych warunków lub przepisów”.

Istnieją oczywiście rozmaite przepisy ruchu drogowego, z których wynika potrzeba, konieczność czy wręcz obowiązek zatrzymania pojazdu: ustąpienie pierwszeństwa innemu uczestnikowi ruchu, brak możliwości kontynuowania jazdy, oczekiwanie na otwarcie ruchu kierowanego sygnalizacją świetlną itp. Nierzadko również znaki drogowe poziome (P-12 „linia bezwzględnego zatrzymania – stop”, P-13 „linia warunkowego zatrzymania złożona z trójkątów” lub P-14 „linia warunkowego zatrzymania złożona z prostokątów”) wskazują dokładnie miejsce zatrzymania pojazdu w związku z określonymi sytuacjami drogowymi.

Natomiast „POSTÓJ pojazdu” (art. 2 pkt 30 Prd) oznacza „unieruchomienie pojazdu NIEWYNIKAJĄCE z warunków lub przepisów ruchu drogowego, trwające dłużej niż 1 minutę”.

W świetle definicji z art. 2 pkty 29-30 Prd – „zatrzymanie pojazdu” NIE MUSI, zaś „postój pojazdu” NIE MOŻE wynikać z warunków lub przepisów ruchu drogowego. Zazwyczaj stanowią one zatem rezultat woli kierującego pojazdem, choć nie zawsze, gdyż postój pojazdu może również wynikać z powodu uszkodzenia lub wypadku, a wówczas mają zastosowanie m. in. przepisy art. 50 Prd, dotyczące obowiązku sygnalizowania postoju.

Sytuacja wygląda zatem następująco:

– JEZDNIA jest PRZEZNACZONA do RUCHU pojazdów (art. 4 pkt 5 Udp w zw. z art. 2 pkt 6 Prd);

– DROGA DLA PIESZYCH jest PRZEZNACZONA do POSTOJU pojazdów (art. 2 pkt 4a Prd);

– wykorzystywanie poszczególnych części drogi w sposób NIEZGODNY Z PRZEZNACZENIEM jest ZABRONIONE (art. 45 ust. 1 pkt 4 Prd);

– NIE ISTNIEJE żaden przepis ustawy, według którego POSTÓJ pojazdu na JEZDNI byłby DOPUSZCZALNY, jeżeli nie wynika to ze znaków drogowych,

– NIE ISTNIEJE żaden przepis ustawy, według którego POSTÓJ pojazdu na DRODZE DLA PIESZYCH byłby ZABRONIONY, jeżeli nie wynika to ze znaków drogowych.

Wobec powyższego – kierujący pojazdem co do zasady NIE MOŻE realizować POSTOJU pojazdu NA JEZDNI, natomiast również co do zasady, na mocy DEFINICJI z art. 2 pkt 4a Prd jak najbardziej MOŻE i POWINIEN realizować POSTÓJ pojazdu na DRODZE DLA PIESZYCH, zgodnie z PRZEZNACZENIEM tej części drogi.

I tutaj pojawiają się ABSURDY, ponieważ przepisy art. 46-49 Prd zostały sformułowane całkowicie ODWROTNIE względem DEFINICJI.
Przepis art. 46 ust. 2 Prd, według którego „Kierujący pojazdem, zatrzymując pojazd na jezdni, jest obowiązany ustawić go jak najbliżej jej krawędzi oraz równolegle do niej” – może odnosić się co najwyżej do zatrzymania pojazdu WYNIKAJĄCEGO z warunków lub przepisów ruchu drogowego, gdyż w innych sytuacjach zatrzymanie pojazdu na jezdni jest wykorzystywaniem tej części drogi w sposób NIEZGODNY Z…

PRZEZNACZENIEM, a to jest ZABRONIONE przez art. 45 ust. 1 pkt 4 Prd.

Postanowienie art. 46 ust. 3 Prd, według którego „W czasie postoju na drodze poza obszarem zabudowanym pojazd powinien znajdować się, jeżeli to tylko możliwe, poza jezdnią”, jest właściwie zbędne, skoro POSTÓJ pojazdu na JEZDNI, będący wykorzystywaniem tej części drogi w sposób NIEZGODNY Z PRZEZNACZENIEM – jest ZABRONIONY przez art. 45 ust. 1 pkt 4 Prd, i to zarówno poza obszarem zabudowanym, jak i w obszarze zabudowanym.

Szczytem ABSURDU jest jednak art. 47 Prd, który DOPUSZCZA postój pojazdu na DRODZE DLA PIESZYCH i usiłuje określać rozmaite WARUNKI, jakie rzekomo muszą być spełnione, aby POSTÓJ pojazdu na DRODZE DLA PIESZYCH był DOPUSZCZALNY, gdy tymczasem POSTÓJ POJAZDU na DRODZE DLA PIESZYCH na podstawie DEFINICJI z art. 2 pkt 4a Prd jest korzystaniem z tej części drogi w sposób całkowicie ZGODNY Z JEJ PRZEZNACZENIEM, zaś – UWAGA! – NIE ISTNIEJE ŻADEN przepis ustawy, według którego POSTÓJ pojazdu na DRODZE DLA PIESZYCH byłby ZABRONIONY, jeżeli taki zakaz nie wynika ze znaków drogowych.

W konsekwencji tego, że POSTÓJ pojazdu na JEZDNI jest ZABRONIONY przez art. 45 ust. 1 pkt 4 Prd w zw. z art. 2 pkt 6 Prd i art. 4 pkt 5 Udp, oraz w związku z FAKTEM, że pojazd pozostawiony NA JEZDNI niewątpliwie UTRUDNIA RUCH, gdyż jego obecność UNIEMOŻLIWIA jazdę przy prawej krawędzi jezdni i WYMUSZA konieczność realizacji przez kierujących manewrów OMIJANIA – na podstawie art. 130a ust. 1 pkt 1 Prd KAŻDY pojazd realizujący POSTÓJ na JEZDNI w miejscu, gdzie nie jest to DOPUSZCZALNE przez znaki drogowe, Polska Policja i wszelkie straże gminne czy miejskie są OBOWIĄZANE USUWAĆ Z DROGI NA KOSZT WŁAŚCICIELA.

DO POSTOJU POJAZDÓW JEST PRZEZNACZONA DROGA DLA PIESZYCH, A NIE JEZDNIA!

________
Materiały źródłowe:

[1] Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym

Tekst ujednolicony przez ISAP: https://isap.sejm.gov.pl/…/WDU1997098…/U/D19970602Lj.pdf

za; PrzPrzemyślenia, Przemysław Przybysz

Portal Warszawski. O krok do przodu