[OPINIA] Kara więzienia za jazdę hulajnogą po chodniku?

Na łamach Portalu Warszawskiego publikujemy demokratycznie (od lewa do prawa) opinie mieszkańców, specjalistów, radnych, blogerów, i innych. Dziś publikujemy opinię znalezioną w sieci. Dziś publikujemy opinię portalu eksploatyka.wordpress.com  pod redakcją Rafała Wodzickiego.

Rozwiązanie singapurskie?

W związku z pojawieniem się informacji o singapurskich przepisach w tej sprawie, gdzie rozwiązano sprawę w sposób systemowy i prosty, przypominam, że jest to zgodne z moimi ekspertyzami publikowanymi od lat (jeden z tekstów przypominam – jest opublikowany w internecie). Pisałem też o tym do Ministerstwa, skąd otrzymałem odpowiedź zbywającą – jak zwykle zewsząd. Uzasadnione to było tym, że Ministerstwo ma kontakt ze środowiskami rowerowymi.

 

---

Za jazdę hulajnogą elektryczną po chodniku można trafić w Singapurze na trzy miesiące do więzienia. Dodatkowo zatrzymany będzie musiał zapłacić grzywnę w wysokości 2 tys. dolarów singapurskich. To równowartość niemal 6 tys. złotych.

Rozwiązanie singapurskie bardzo dobrze opisuje problem i w prosty sposób pokazuje przepisy, zależne od prędkości i masy obiektu jeżdżącego. Wynika to wprost ze wzoru na energię kinetyczną. Obserwując zachowania policji, rowerzystów i komentatorów, można się dziwić, że zamiast badać rzeczywiste przyczyny wypadków (wynikające z zachowań ludzi) zaczynają dyskusję o tym czy kto jechał po chodniku czy nie. Widziałem wręcz policjanta goniącego wolno jadącego rowerzystę po wielkim pustym placu.

Oczekuję, że Rzeczpospolita Polska skorzysta z tego oczywiście dobrego wzorca oraz moich opracowań. Proszę o nieinformowanie mnie, że nic nie trzeba zmieniać, bo trzeba.

Rafał Wodzicki
ekspert (inżynierii) eksploatacji, rowerzysta, kierowca, wypadkoznawca

Komentarz

We wpisie HULAJNOGA ELEKTRYCZNA oraz URZĄDZENIE TRANSPORTU OSOBISTEGO są dozwolone DO LAT 18! wykazałem, że w świetle faktycznie obowiązujących przepisów Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 988; dalej: Prd) oraz Ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (t. jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 1212 z późn. zm.; dalej: Ukp) – kierującym hulajnogą elektryczną lub urządzeniem transportu osobistego na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu może być WYŁĄCZNIE osoba, która ukończyła 10 lat, ale nie ukończyła 18 lat, posiadająca umiejętność kierowania tym pojazdem w sposób niezagrażający bezpieczeństwu, nieutrudniający ruchu drogowego i nienarażający kogokolwiek na szkodę, oraz posiadająca odpowiedni dokument stwierdzający posiadanie uprawnienia do kierowania pojazdem, czyli kartę rowerową lub prawo jazdy kategorii AM, A1, B1 lub T.

Tymczasem z hulajnóg elektrycznych i urządzeń transportu osobistego, poruszając się na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, bardzo często korzystają również osoby, które ukończyły 18 lat. Zdarzają się również sytuacje, gdy takim pojazdem kieruje osoba we właściwym przedziale wiekowym, jednak nie posiadająca odpowiedniego dokumentu lub jeszcze nie posiadająca umiejętności wymaganych przez Ukp.

Wobec powyższego – jakie sankcje grożą za prowadzenie takiego pojazdu bez uprawnienia…?

Aby odpowiedzieć na tak zadane pytanie – należy sięgnąć do Ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (t. jedn. Dz. U. z 2021 r. poz. 2008 z późn. zm.; dalej: Kw) oraz do najnowszego Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2021 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wysokości grzywien nakładanych w drodze mandatów karnych za wybrane rodzaje wykroczeń (Dz. U. z 2021 r. poz. 2484.

W tym miejscu okazuje się jednak, że aby właściwie zastosować wyżej przytoczone obowiązujące przepisy, trzeba najpierw dokonać pewnej translacji, gdyż określenia użyte w Kw nie odpowiadają pojęciom użytym w Prd i Ukp.

TEZA:
Użyte w wielu miejscach Kw sformułowania „prowadzić pojazd” oraz „prowadzenie pojazdu” – w odniesieniu do pojazdów, o których mowa w Prd, oznaczają „kierowanie pojazdem”.

DOWÓD:
Zgodnie z art. 92a Kw:

Biorąc pod uwagę, że na podstawie art. 2 pkt 18 Prd „za pieszego uważa się również osobę prowadzącą (…) motorower, motocykl, hulajnogę elektryczną, urządzenie transportu osobistego”, zaś według art. 2 pkt 20 Prd „kierujący” oznacza „osobę, która kieruje pojazdem lub zespołem pojazdów, a także osobę, która prowadzi kolumnę pieszych, jedzie wierzchem albo pędzi zwierzęta pojedynczo lub w stadzie”, jest oczywiste, że wykroczenie z art. 92a Kw – w przypadku motoroweru, motocykla, hulajnogi elektrycznej lub urządzenia transportu osobistego może zostać popełnione wyłącznie przez kierującego takim pojazdem, a nie przez osobę, która taki pojazd prowadzi w rozumieniu art. 2 pkt 18 Prd, czyli idąc w charakterze pieszego obok pojazdu i nadając mu określoną prędkość przy użyciu swoich własnych mięśni.

Należy ponadto wskazać, iż zgodnie z § 10 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (t. jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 283; dalej: Ztp.

Wobec powyższego – użyte w Kw sformułowania „prowadzić pojazd” oraz „prowadzenie pojazdu”, w przypadku stosowania ich w odniesieniu do pojazdów, o których mowa w Prd, oznaczają „kierowanie pojazdem”. nie tylko w art. 92a Kw, ale również we wszystkich innych przepisach tego aktu prawnego.

KONIEC DOWODU.

W konsekwencji – również wykroczenia opisane w art. 94 Kw jako „prowadzenie pojazdu” – w odniesieniu do pojazdów, o których mowa w Prd, polegają na kierowaniu pojazdem przez osobę, która nie posiada uprawnień do kierowania.

Przemysław Przybysz

Portal Warszawski