22 sierpnia w Żbikowie urodził się Piotr Ferdynand Hoser – warszawski ogrodnik i hodowca roślin, pomolog, wykładowca akademicki..

Ród Hoserów wywodzi się z Augsburga, gdzie od poł. XV wieku jego przedstawiciele należeli do miejskiego patrycjatu (trzech członków tego rodu było augsburskimi burmistrzami). Jedna z gałęzi tej rodziny wyemigrowała do Czech, skąd jej członkowie w XIX wieku przybyli do Warszawy.

Rys biograficzny

Protoplastą polskiej linii Hoserów był Piotr Hoser (1818-1904), katolik, syn Jana Krzysztofa (1781-1867) i Anny Elżbiety Heime (ur. 1790 r.). Pochodził z Czech, z niewielkiej miejscowości w Svojek (w kraju libereckim). Poświęcił się ogrodnictwu, które w Czechach stało wówczas na wysokim poziomie. Po praktyce w Pradze i Wiedniu został w 1844 r. sprowadzony do Warszawy, gdzie objął funkcję głównego ogrodnika Ogrodu Saskiego. Pełnił ją do roku 1853, dając się poznać jako dobry organizator (m.in. rozwinął hodowlę i sprzedaż kwiatów oraz doprowadził do znacznego powiększenia dochodów ogrodu).

Ukończył Gimnazjum Filologiczne w Warszawie. Studiował w Królewskim Instytucie Pomologicznym w Prószkowie. Praktykował i pracował w Lipsku, Gandawie, Londynie i Orleanie. Po zakończeniu nauki powrócił do Warszawy i zajmował stanowisko kierownika działu szkółkarskiego w Zakładzie Ogrodniczym Braci Hoser na Rakowcu. Pod koniec XIX wieku założył pod Pruszkowem w Żbikowie i Duchnicach nowoczesne gospodarstwo ogrodnicze, które sukcesywnie rozwijał i rozbudowywał. Od 1883 roku Piotr Hoser zajmował się działalnością naukową i pedagogiczną. Był wykładowcą drzewoznawstwa w Szkole Ogrodniczej przy Ogrodzie Pomologicznym w Warszawie. Od 1913 roku prowadził Kursy Ogrodnicze, które z czasem przekształciły się w Wyższą Szkołę Ogrodniczą przy Towarzystwie Kursów Naukowych. Był pracownikiem Rady Komisji Rolnictwa Tymczasowej Rady Stanu. Po I wojnie światowej przyczynił się do utworzenia Wydziału Ogrodniczego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, na którym wykładał dendrologię, kwiaciarstwo i roślinoznawstwo ogrodnicze. Brał również udział w pracach dendrologicznych Fundacji Kórnickiej.

Był członkiem i w latach 1918-1923 prezesem Towarzystwa Ogrodniczego Warszawskiego. Założycielem i prezesem Polskiego Związku Wytwórców Drzew i Krzewów oraz Związku Polskich Zrzeszeń Ogrodniczych. Za swą działalność naukową Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego i Akademia Rolnicza w Poznaniu nadały mu tytuł doktora honoris causa.

Szkoły Żbikowskie

Tradycje Szkółek Żbikowskich kontynuował Piotr Tadeusz Hoser (1901-1990), syn Piotra Ferdynanda i Antoniny z domu Popiel (1864-1948). Był ogrodnikiem, absolwentem Wydziału Ogrodniczego SGGW. Od czerwca 1926 roku do maja 1939 roku pracował jako administrator, a później właściciel części gospodarstwa w Żbikowie. Występował także jako biegły sądowy z zakresu ogrodnictwa, od 1953 r. był też rzeczoznawcą Ministerstwa Rolnictwa. Po II wojnie światowej majątek firmy „Bracia Hoser” został znacjonalizowany, natomiast Szkółki w Żbikowie nie zostały upaństwowione. Piotr Tadeusz, w niezwykle trudnych warunkach, kontynuował produkcję drzewek owocowych i zapobiegł zniszczeniu gospodarstwa i rodzinnej tradycji szkółkarskiej. Po przemianach politycznych w Polsce w 1989 roku, uregulowaniu sytuacji prawnej i długich staraniach rodzina Hoserów odzyskała gospodarstwo szkółkarskie w 2003 roku. W 2003 r. praprawnuk Piotra Hosera, Wojciech Hoser, reaktywował rodzinne przedsiębiorstwo. Firma działa do dziś.

za; Fundacja Hoserów

Portal Warszawski