23 lutego 1929 r. w Warszawie, urodziła się Hanna Stadnik z d. Sikorska, ps, „Hanka”
Przed wojną mieszkała przy ul. Górnośląskiej. Po wysiedleniu przez Niemców mieszkała z rodziną przy ul. Pańskiej. Na tajnych kompletach ukończyła drugą klasę gimnazjum. W konspiracji od 42 roku, czyli od 13 roku życia. Przenosiła „Biuletyn Informacyjny”, meldunki i broń. W składzie patrolu sanitarnego (5 dziewcząt, na Krakowskim Przedmieściu 12) złożyła przysięgę, którą odebrał por. „Felek” i plt. pchor. Eugeniusz Ajewski „Kotwa”.
Rys biograficzny
Odbyła w ambulatorium przy ul. Śniadeckich kurs sanitarny, który prowadził por. dr. Eustachy Słobodzian „Stach” oraz szkolenie wojskowe w Lesie Kabackim. Służyła w kompanii 02, wchodzącej w skład pułku AK Baszta. Na wezwanie mobilizacyjne stawiła się 25 lipca i ponownie 1 sierpnia w lokalu przy ul. Puławskiej róg Dolnej. Po wybuchu Powstania Warszawskiego przeszła do punktu sanitarnego w mieszkaniu przy ul. Fałata 2. Brała udział w walkach między innymi o więzienie w koszarach SS – Stauferkaserne przy Rakowieckiej (siedziba Sztabu Głównego Wojska Polskiego). W dniu 6 sierpnia wróciła do swojej kompanii stacjonującej przy ul. Odyńca 17. 17 sierpnia przeszła wraz z oddziałem do Reduty Magnet przy ul. Belwederskiej, a 24 września na ul. Bałuckiego, gdzie dotrwała do kapitulacji Mokotowa…jak sama stwierdziła najgorsze doświadczenie jej życia (mówiąc to ze łzami w oczach).
Wraz z rannymi przeszła do obozu przejściowego w Pruszkowie, później do obozu w Skierniewicach. Uratowana została wraz innymi dziewczętami przez Niemców, po prostu zostały wypuszczone z obozu i dzięki temu dotarła do rodziny w Skarżysku Kamiennej. Po wojnie wyszła za mąż za inżyniera Politechniki. Została relegowana z uczelni za udział w Powstaniu Warszawskim. Ma 3 córki, 7 wnucząt i 3 prawnucząt. 15 lipca 2013 r. została odznaczona Krzyżem z Mieczami Orderu Krzyża Niepodległości. Wcześniej otrzymała Krzyż Powstania Warszawskiego. Była przepiękną radosną osobą.