67 lat temu, w wyniku ran poniesionych podczas ratowania dzieci z palącego się hotelu robotniczego przy ul. Włościańskiejzmarła, zmarła Ludwika Wawrzyńska

Ludwika Wawrzyńska urodziła się 22 kwietnia 1908 roku w Warszawie. Szkołę podstawową ukończyła w Radziejowie Kujawskim, a szkołę średnią w Toruniu. Następnie rozpoczęła studia na wydziale humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, których ze względu na trudne warunki materialne nie udało się jej ukończyć. Podczas II wojny światowej pracowała w składach aptecznych, a także udzielała korepetycji młodzieży przygotowującej się na tajne komplety gimnazjalne. Po wojnie, w 1947 roku, znalazła zatrudnienie w Szkole Podstawowej w Boernerowie, równocześnie uczęszczając do Liceum Pedagogicznego. Niedługo potem powróciła do Warszawy i rozpoczęła pracę w szkole ogólnokształcącej Towarzystwa Przyjaciół Dzieci nr 10 przy ul. Młynarskiej 2. Do 1954 roku uczyła początkowe klasy szkoły podstawowej, a następnie (ze względu na chorobę strun głosowych) podjęła pracę w świetlicy szkolnej.

Bohaterka

8 lutego 1955 roku w hotelu robotniczym przy ulicy Włościańskiej, gdzie mieszkała Ludwika Wawrzyńska, wybuchł pożar. Nauczycielce udało się wydostać z płonącego baraku, jednak z jego głębi słychać było krzyk dzieci. Ludwika bez wahania rzuciła się w płomienie, aby je ratować. Rozbiła kłódkę, na którą zamknięto mieszkanie, gdzie przebywały dzieci i wyniosła dwoje młodszych dzieci. Następnie wróciła po kolejną dwójkę. Gdy po raz trzeci weszła w płomienie, zawalił się na nią płonący strop. Pomimo 10-dniowej walki o jej życie oraz zastosowania najnowocześniejszych – jak na owe czasy – metod nie udało się jej uratować. Zmarła w wyniku poniesionych obrażeń 18 lutego 1955 roku.

Ludwika Wawrzyńska za bohaterski czyn została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. 28 lutego 1955 roku szkole, w której pracowała, nadano jej imię (dziś jest to Szkoła Podstawowa nr 139 im. Ludwiki Wawrzyńskiej przy ul. Syreny 5/7). W pierwszą rocznicę bohaterskiej śmierci nauczycielki w szkole została wmurowana tablica poświęcona jej pamięci. Wydano wówczas również serię znaczków pocztowych z jej wizerunkiem. W 10. rocznicę śmierci w szkole odsłonięto jej pomnik.

Wiersze na jej cześć

Na cześć Ludwiki Wawrzyńskiej powstały wiersze, m.in. Wisławy Szymborskiej (Minuta ciszy po Ludwice Wawrzyńskiej), Leopolda Staffa, Wacława Gralewskiego, i Ireny Prusickiej. Jej imieniem nazwano jedną z ulic na Żoliborzu.

Nie żegnająca, nie żegnana
na pomoc dzieciom biegnie sama,
patrzcie, wynosi je w ramionach,
zapada w ogień po kolana,
łunę w szalonych włosach ma

Wisława Szymborska, „Minuta ciszy po Ludwice Wawrzyńskiej

Portal Warszawski