Z okazji 100. rocznicy urodzin Tadeusza Gajcego odsłonięto zachwycające popiersie Poety

Od 1935 roku uczęszczał do Gimnazjum oo. Marianów na Bielanach w Warszawie. Podczas niemieckiej okupacji mieszkał w Warszawie. Kontynuował naukę na tajnych kompletach licealnych zorganizowanych przez oo. marianów w legalnej Miejskiej Szkole Drogowej. Wiosną 1941 roku zdał maturę, po czym rozpoczął studia polonistyczne na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego. Pod koniec 1941 roku został członkiem konspiracyjnej organizacji Konfederacja Narodu. Od 1942 roku był reporterem w jej piśmie „Nowa Polska – Wiadomości Codzienne”. Działał w kręgu młodych twórców skupionych wokół pisma „Sztuka i Naród” oraz tzw. Ruchu Kulturowego. Debiutował w 1942 roku na łamach „Sztuki i Narodu” wierszem „Wczorajszemu”. W 1942 roku został członkiem redakcji, w listopadzie 1943 roku, po śmierci poprzednika – Andrzeja Trzebińskiego, redaktorem. Drukował tam swoje wiersze, fragmenty prozy, artykuły i recenzje (pod pseudonimami Karol Topornicki, Roman Oścień, a także anonimowo).

Należał do AK, współpracował z referatem literackim Podwydziału Propagandy Mobilizacyjnej „Rój” Biura Informacji i Propagandy AK. Uczestniczył w konspiracyjnych wieczorach literackich, na których przedstawiał swoje utwory. W 1942 roku uzyskał II nagrodę w konkursie „Biuletynu Informacyjnego” na marsz żołnierski za wiersz „Uderzenie”, w 1943 roku nagrodę „Kultury Jutra” za wiersze „Śpiew murów” i „Rapsod o Warszawie”. Brał udział w zorganizowanej przez W. Bojarskego akcji składania kwiatów pod pomnikiem Mikołaja Kopernika 25 maja 1943 roku w 400. rocznicę śmierci uczonego. W 1943 roku zrezygnował z pracy zarobkowej i studiów, poświęcając się całkowicie pracy konspiracyjnej. Wiosną 1943 roku uczestniczył w Kursach Prasowych Sprawozdawców Wojskowych organizowanych przez Biuro Informacji i Propagandy AK. Po wybuchu powstania walczył na Starym Mieście w grupie szturmowo-wypadowej porucznika Ryszarda (Jerzego Bondorowskiego). Zginął 16 sierpnia 1944 roku przy ulicy Przejazd 1/3 lub 22 sierpnia 1944 roku na terenie Arsenału.

Zachwycające popiersie

Popiersie Tadeusza Gajcego zostało wyrzeźbione w wyjątkowym kamieniu wapiennym sprowadzanym z Francji. Z tego samego tworzywa wykonana jest część Luwru, podstawy wieży Eiffle, Place de la Concorde i Les Invalides.

– Dziękuję Wam kochani za wspaniałe upamiętnienie mojego Stryja! To dzięki Wam wierzę, że Tadeusz i rodzina Gajcych nie zostanie zapomniana… – Antoni Gajcy, bratanek Poety.

Jako młodzi społecznicy, poprzez nowoczesną edukację historyczną, staramy się przybliżać młodzieży niezwykłe życiorysy, takie jak życie i twórczość Tadeusza Gajcego. Pokazywać, że chociaż dzieli nas kilkadziesiąt lat, to miłość do Ojczyzny i patriotyzm pozostają w nas głęboko zakorzenione od pokoleń, a zmienia się tylko sposób ich wyrażania.

za; culture.pl, Nie Zapomnij o Nas, Powstańcach Warszawskich

Portal Warszawa