Na wniosek posła Walentego Zwierkowskiego, wiceprezesa Towarzystwa Patriotycznego uznano, że barwy narodowe będą stanowić biel oraz czerwień. Propozycja ta była kompromisem pomiędzy barwą biała nadaną przez Augusta II Mocnego i proponowaną przez konserwatystów, a barwami konfederacji barskiej biało-czerwono-szafirowymi proponowanymi przez Towarzystwo Patriotyczne.
Rys historyczny
„Izba Senatorska i Izba Poselska po wysłuchaniu Wniosków Komisji Sejmowych, zważywszy potrzebę nadania jednostajnej oznaki, pod którą winni się łączyć Polacy, postanowiły i stanowią:
Artykuł 1.
Kokardę Narodową stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, to jest kolor biały z czerwonym.
Artykuł 2.
Wszyscy Polacy, a mianowicie Wojsko Polskie te kolory nosić mają w miejscu gdzie takowe oznaki dotąd noszonymi były.
Przyjęto na posiedzeniu Izby Poselskiej dnia 7 lutego 1831 roku”
Pod odzyskaniu przez Polskę niepodległości barwy i kształt flagi uchwalił sejm ustawodawczy odrodzonego państwa 1 sierpnia 1919 roku. W ustawie podano „Za barwy Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się kolor biały i czerwony w podłużnych pasach równoległych, z których górny – biały, dolny zaś – czerwony.”
za; historykon.pl
Portal Warszawski