Nieczynny już bar mleczny „Barbakan” przy ul. Mostowej 27/29 to istna galeria cudów
Wnętrze baru Barbakan jest jednym z niewielu zachowanych na Starym i Nowym Mieście z czasów odbudowy. Lokal ma więc bardzo dużą wartość zabytkową. Powinien być w odpowiedni sposób chroniony, a oryginalne elementy jego wystroju zachowane. Nie tylko ze względu na walory historyczne, ale także sentymentalne. Przez dziesiątki lat do tego miejsca przychodzili warszawiacy i turyści, aby zjeść typowe dla barów mlecznych potrawy – naleśniki, pierogi, kopytka. Niestety, półtora roku temu przestał istnieć.
Wystrój z lat pięćdziesiątych XX wieku
Ściany baru mlecznego do ponad połowy wysokości zostały wyłożone białymi ceramicznymi płytkami z przedstawieniami zwierząt w kolorze niebieskim. Przypominają sławne kafelki z Delft. Płytki dekorowane były ręcznie przez studentów Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem prof. Bohdana Urbanowicza. Ceramiczna okładzina ścian obramowana jest drewnianymi listwami.
Posadzka na parterze wykonana została z małych kwadratowych białych płytek, pomiędzy którymi rzadko umieszczono płytki czarne. W innych częściach lokalu podłoga jest lastrykowa.
Na suficie znajduje się drewniany strop pełniący funkcje czysto dekoracyjną. Przytwierdzony jest do niego harmonizujący z przyjętą stylistyką żyrandol. Bar ma dwoje oryginalnych drzwi. W pozostałych otworach zachowały się tylko historyczne ościeżnice. W oknach i drzwiach znajdują się oryginale kraty.
Odbudowane Stare Miasto powstało jako osiedle mieszkaniowe. W kamienicach zaprojektowano mieszkania z bieżącą wodą i c.o., a w parterach wszelkiego rodzaju sklepy i lokale usługowe. Jednym w nich był bar mleczny Barbakan przy ul. Mostowej.
Remont pod kontrolą konserwatora
W opinii Biura Stołecznego Konserwatora Zabytków podczas remontu baru Barbakan nie może dojść do zniszczenia lub uszkodzenia zabytkowych elementów.
Prace przy takich elementach, jak drewniany strop i inne drewniane elementy wystroju, ceramiczne posadzki i okładziny, powinni prowadzić konserwatorzy zabytków z odpowiednimi uprawnieniami. Po zakończeniu renowacji zabytkowe wyposażenie powinno być także w należyty sposób eksponowane.
Stołeczny konserwator zaleca aby kolorystyka ścian w części ogólnodostępnej, powyżej okładziny ceramicznej była dobrana po badaniach stratygraficznych. Posadzka ceramiczna nie może być w żaden sposób przysłaniana. Kamienica, w którym na parterze mieścił się bar znajduje się w rejestrze zabytków od 1965 roku.