1⃣8⃣0⃣ lat temu urodził się Stanisław Rotwand, postać wybitna!
Finansista, prawnik, działacz gospodarczy i społeczny; wnuk kupca warszawskiego, Leona Rotwanda.; syn Mateusza Rotwanda., lekarza z Łęczycy, potem ordynatora Szpitala Starozakonnych w Warszawie. Ożeniony z Marią Anną Wawelberg (1846-1894), wdową po bracie; szwagier H. Wawelberga.
Na luteranizm przeszedł w 1855. Studiował prawo w Moskwie i Petersburgu. Od 1863 – z dużym powodzeniem – prowadził w Warszawie Kancelarię adwokacką. Po rusyfikacji sądownictwa w Królestwie Polskim porzucił zawód obrońcy. Był wspólnikiem Domu Bankowego Wawelbergów (od 1880). Działał na wielu polach gospodarczych, m.in. w przemyśle cukrowniczym, maszynowym. Był prezesem Warszawskiego Komitetu Giełdowego (1906-1916) oraz Rady Banku Zachodniego w Warszawie, Starszym Zgromadzenia Kupców miasta Warszawy; członkiem: Zarządu Towarzystwa Akcyjnego „Lilpop, Rau i Loewenstein” w Warszawie, Rady Zakładów Górniczych „Starachowice”.
Dzięki pracowitości zdobył znaczny majątek, który umiejętnie lokował. Był bardzo aktywny na niwie społecznej, m.in. w 1895 – wraz ze swym szwagrem, H. Wawelbergiem – sfinansował utworzenie Średniej Szkoły Mechaniczno-Technicznej (w 1919 przekazana przez fundatorów państwu; odtąd, aż do wybuchu II wojny światowej, nosiła nazwę od 1929 – Wyższa Państwowa Szkoła Budowy Maszyn i Elektroniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda); był czynny w Fundacji Tanich Mieszkań H. i L. Wawelbergów (został jej prezesem) oraz wspierał dziesiątki przedsięwzięć społecznych i kulturalnych (w tym tanie wydania dzieł A. Mickiewicza, H. Sienkiewicza, E. Orzeszkowej, B. Prusa i innych; wydawał podręczniki techniczne i rzemieśl.).
Współinicjator i prezes Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej oraz Muzeum Przemysłu i Rolnictwa; dobrodziej Biblioteki Publicznej w Warszawie. Żywo interesował się sztuką. Był znakomitym kolekcjonerem i mecenasem młodych talentów, wśród nich także artystów żydowskich (H. Redlicha i H. Glicensteina). W 1906 został wybrany do rosyjskiej Rady Państwa, w której m.in. reprezentował interesy gospodarcze Królestwa Polskiego i energicznie bronił kraju przed nadmiernymi obciążeniami podatkowymi. Jego stryjeczny brat, Bolesław Jerzy R. (1862-1930; syn Mikołaja R.), także zmienił wyznanie (1889); był znakomitym prawnikiem (m.in. radca prawny Konsystorza Ewangelicko-Reformowanego w Warszawie), propagatorem ubezpieczeń (Zarys prawa o umowie ubezpieczenia, 1930), patriotą polskim (podczas rewolucji 1905 wspierał młodzież w walce o nauczanie w j. pol.; sygnatariusz deklaracji stu w sprawie niepodległości Polski, 1916).