„Zielone Mazowsze” składa uwagi ws. warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne

Uwagi ogólne:

1. Zielone Mazowsze z uwagą przygląda się procesowi zmian dotyczących dróg publicznych. Z niepokojem dostrzegamy, że w ramach konsultacji publicznych projekt nowelizacji rozporządzenia nie został wysłany do żadnej organizacji pozarządowej zajmującej się sprawami pieszych lub rowerzystów, czyli kluczowych grup użytkowników infrastruktury drogowej. Proponowane zmiany w znaczący sposób wpłyną na możliwości budowy bezpiecznej i wygodnej infrastruktury pieszej i rowerowej, dlatego takie przeoczenie stwarza ryzyko nieefektywnego tworzenia prawa. Uzasadnione wydaje się stwierdzenie, że przedstawiciele niezmotoryzowanych stanowią bardziej istotny podmiot do konsultacji niż producenci cementu. W związku z powyższym, wnioskujemy o dołączenie Zielonego Mazowsza do listy organizacji, do których są wysyłane projekty aktów prawnych dotyczących dróg publicznych.

2. Nowelizowane rozporządzenie jest w licznych punktach rozbieżne z Konwencją o prawach osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2012 r. poz. 1169), w szczególności jej Art. 20 „Mobilność”. W związku z koniecznością dostosowania rozporządzenia do zapisów konwencji wnioskujemy o powołanie w Ministerstwie Infrastruktury komisji mającej na celu dostosowania prawa do wymogów mobilności osób ze szczególnymi potrzebami. W jej skład powinny wejść organizacje społeczne zajmujące się prawami osób z niepełnosprawnościami i zrównoważonym transportem. Zielone Mazowsze chętnie weźmie udział w pracach takiej komisji.

Uwagi szczegółowe

(numeracja odnosi się do rozporządzenia ws. warunków technicznych…)

§1 ust. 3. pkt. 1) – Proponujemy dodanie po lit. a): „aa) projektowania uniwersalnego”. Jest to szerszy zapis niż zawarty w pkt. 3) dotyczącym osób z niepełnosprawnościami, gdyż projektowanie uniwersalne obejmuje także dzieci, osoby starsze i inne grupy o szczególnych potrzebach.

§10 ust. 1. Proponowany zapis wyklucza możliwość funkcjonowania istniejących dróg składających się z samej jezdni, np. ul. Kuracyjna w Warszawie, której pas drogowy ma 3 metry szerokości, lub ulic składających się wyłącznie z ciągu pieszego np. ul. Dawna bądź Supińskiego w Warszawie. Nie wszędzie zachodzi konieczność budowy urządzeń odwadniających oraz odprowadzających wodę, czego przykładem są ulice w dużym nachyleniu na terenie miast. Wobec tego proponujemy następującą redakcję: „1. Droga składa się z co najmniej z 1) jezdni, a w przypadku jej braku z chodnika, ścieżki pieszo-rowerowej lub ścieżki rowerowej; 2) chodnika, ścieżki pieszo-rowerowej, ścieżki rowerowej, a w przypadku ich braku z poboczy; 3) urządzeń odwadniających oraz odprowadzających wodę, z wyjątkiem miejsc, gdzie zapewnione jest naturalne odwodnienie”.

§13 ust. 1 pkt 3. – Nakazywanie, by drogi w terenie zabudowanym były projektowane do jazdy o 20-40% powyżej dopuszczalnej prędkości (zakładając, że takową jest domyślne 50 km/h) stanowi zachętę do niebezpiecznych zachowań na drodze. Na terenie zabudowanym prędkość miarodajna powinna być równa prędkości dopuszczalnej, lub podwyższona o nie więcej niż 10% takowej.

§15 ust. 5a. – Popieramy wprowadzony zapis. Zwracamy uwagę, że jednocześnie powinien zostać zmieniony zapis w §14. ust. 2. i 3. rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. 2015 r., poz. 1422). Proponujemy dopisanie w nich, że szerokość może wynosić odpowiednio 4 metry i 3,5 metra, jeśli ruch pojazdów silnikowych będzie odbywał się w jednym kierunku.

§43 ust. 2. – Sprzeciwiamy się usunięciu tego punktu. Jest on istotny w rozmowach z zarządcami dróg w sprawie tworzenia bezpiecznych przestrzeni dedykowanych głównie pieszym. Jego brak w połączeniu z propozycją zapisu w § 10. ust. 1. pkt. 1) i 2), pomimo deklaracji zawartych w uzasadnieniu do ustawy, może uniemożliwić budowę deptaków, woonerfów, bulwarów, promenad i podobnych obiektów.

§43 ust. 3. – Sformułowanie „lub innych urządzeń zapewniających bezpieczeństwo ruchu” powinno zostać zastąpione sformułowaniem „lub innych rozwiązań zapewniających bezpieczeństwo ruchu”, tak by dopuścić np. zasadzenie gęstego żywopłotu zamiast kilometrów metalowych barierek szpecących przestrzeń miejską.

§43 ust. 5. – W związku z potrzebą dostosowania rozporządzenia do Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, proponujemy następujący zapis: „Chodnik usytuowany bezpośrednio przy jezdni lub przy pasie postojowym powinien być wyniesiony ponad ich krawędź na wysokość od 6 cm do 16 cm i oddzielony krawężnikiem. Ustalenie to nie dotyczy stref zamieszkania, przejść dla pieszych, przejazdów dla rowerzystów i zjazdów, gdzie ta wartość może wynosić maksymalnie 2 mm oraz peronów tramwajowych i przystanków autobusowych, przy których wysokość krawężnika należy dostosować do położenia podłogi pojazdów.”

więcej tu; http://zm.org.pl/?a=udp_techniczne-185