28 marca 1940 r. w Warszawie został aresztowany Janusz Kusociński. Wydał go kapuś

Rys historyczny

Janusz Tadeusz Kusociński urodził się 15 stycznia 1907 r. w Warszawie. Wychowywał się w wielodzietnej rodzinnie w podwarszawskim Ołtarzewie. Jego ojciec Klemens był urzędnikiem kolejowym, jak również prowadził gospodarstwo rolne. Dwaj bracia Janusza Kusocińskiego zginęli na froncie: Zygmunt podczas I wojny światowej, zaś Tadeusz podczas wojny polsko-bolszewickiej. Kusociński uczęszczał do Państwowej Średniej Szkoły Ogrodniczej, którą ukończył ją w 1928 r. Maturę zdał zaocznie, następnie ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.

Już jako dziecko przejawiał duże zainteresowanie sportem. Grał w palanta oraz w piłkę nożną, chciał zostać piłkarzem. Był członkiem wielu amatorskich drużyn piłkarskich. W 1925 r. trafił do Robotniczego Klubu Sportowego „Sarmata”, gdzie rozpoczął treningi piłkarskie. To właśnie w klubie „Sarmata” otrzymał od kolegów swój słynny przydomek „Kusy”.

Aresztowanie

W trakcie walk Kusociński został dwukrotnie ranny. Za zasługi 28 września 1939 roku został odznaczony Krzyżem Walecznych z rozkazu generała Juliusza Rómmla. Po przegranej kampanii wrześniowej lekkoatleta działał w konspiracji i pod pseudonimem „Prawdzic” związał się z konspiracyjną organizacją wojskową „Wilki”. Pracował również jako kelner w karczmie „Pod Kogutkiem” przy ulicy Jasnej w Warszawie, zwanej Gospodą Sportowców. Jednym z aspektów jego działalności konspiracyjnej było dostarczanie gościom kawiarni prasę podziemną.

Pracujący jako kelner Kusociński został jednak rozpoznany przez niemieckiego agenta Szymona Wiktorowicza i 28 marca 1940 roku aresztowany przez gestapo. Sportowca przewieziono do więzienia na Rakowiecką, gdzie przetrzymywano w izolatce i poddawano brutalnym torturom.